-
1 mian|ować
pf, impf Ⅰ vt 1. (nominować) to appoint, to nominate; (na stanowisko kapitana) to name; (na stopień oficerski) to commission- mianować kogoś przewodniczącym to appoint a. nominate sb as chairperson- mianować kogoś na stanowisko dyrektora to appoint a. to nominate sb director- został mianowany gubernatorem he was appointed governor- z mianowania by nomination- był prezesem z mianowania, nie z wyboru he was nominated chairman, not elected2. książk. (nazywać) to call- ojczym cieszył się, że był przez dzieci żony mianowany tatą the stepfather was glad (that) his wife’s children called him DadⅡ mianować się 1. (nominować się) to appoint oneself, to nominate oneself- po wojskowym zamachu stanu generał mianował się prezydentem after the military coup the general appointed himself president2. książk. (nadawać sobie nazwę) to call oneself- dlaczego on mianuje się naszym wujem? why does he call himself our uncle?The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > mian|ować
См. также в других словарях:
mianować — ndk a. dk IV, mianowaćnuję, mianowaćnujesz, mianowaćnuj, mianowaćował, mianowaćowany «nadawać, nadać komuś jakąś godność, tytuł; powierzyć komuś jakieś stanowisko; zrobić, ustanowić kogoś kimś; nominować» Mianować kogoś dyrektorem. Mianować kogoś … Słownik języka polskiego